Το 40ο Πρωτάθλημα Α' Εθνικής ανήκει στην Ιστορία. Η ΑΕΚ για 3η συνεχόμενη φορά έδωσε το παρόν στη μεγάλη κατηγορία, καταφέρνοντας να διατηρήσει το δικαίωμα συμμετοχής της και για την επόμενη χρονιά. Σαφώς και η ομάδα παρουσιάστηκε αποδυναμωμένη σε σχέση με τις προηγούμενες δύο χρονιές, αφού παρατάχθηκε να αγωνιστεί χωρίς ξένους παίκτες, δηλαδή χωρίς το Δανό GM P-H Nielsen και τη Λιθουανή GM V. Cmilyte. Η συγκεκριμένη απόφαση εμπεριείχε μεγάλο ρίσκο, αφού είναι γνωστό ότι οι ξένοι σκακιστές προσδίδουν άλλη δυναμική στις ομάδες. Όμως, σεβόμενοι την κατάσταση στην οποία βρίσκεται ΟΛΗ η οικογένεια της ΑΕΚ (από το ποδοσφαιρικό, έως το μπασκετικό και το ερασιτεχνικό κομμάτι της), δεν θέλαμε να προκαλέσουμε, δαπανώντας ένα σεβαστό ποσό για αμοιβή ξένων παικτών. Προτιμήσαμε να δώσουμε το βάρος στους Έλληνες παίκτες, να δημιουργήσουμε ένα οικογενειακό κλίμα, μαχητικό, έτσι ώστε να πετύχουμε το στόχο μας (είσοδος στην 20άδα). Και αν δεν τα καταφέρναμε, θα πέφταμε μαχόμενοι, έχοντας ήσυχη τη συνείδησή μας. Άλλωστε, είναι τέτοια η μορφή της "Α' Εθνικής των δύο ταχυτήτων", που δύσκολα μπορείς να πετύχεις κάτι καλό χωρίς δαπάνη σημαντικού χρηματικού ποσού. Με ξένους τερματίσαμε 7οι (2010) και 15οι (2011) και φέτος χωρίς ξένους 18οι. Φυσικά αυτό δε σημαίνει ότι η φιλοσοφία του τμήματος θα είναι μόνιμα αυτή. Πρώτος στόχος μας είναι η εξυγίανσή του και μαζί η ανάπτυξη ακαδημιών. Μετά, ανάλογα με το που φτάνει το χέρι μας, θα το απλώνουμε ανάλογα.
Αναφορικά με το πρωτάθλημα, η παρουσία και η λειτουργία όλης της ομάδας ήταν εξαιρετική. Αφήνοντας στην άκρη δουλειές, βιοποριστικά προβλήματα, οικογένειες, όλοι έδωσαν τον καλύτερό τους εαυτό για την ΑΕΚ, για την τιμημένη ένδοξη κιτρινόμαυρη φανέλα, με το δικέφαλο αετό στο στήθος. Από που να ξεκινήσει και που να τελειώσει κανείς. Ο Καλέσης έκανε ένα από τα καλύτερά του τουρνουά, υποχρεώνοντας τον ισχυρό Γάλλο GM Istratesku, στην 1η του ήττα όσα χρόνια αγωνίζεται στο ελληνικό διασυλλογικό πρωτάθλημα. Ο Μουτούσης πάλευε σα θηρίο όλες τις παρτίδες, διδάσκοντας ταυτόχρονα τους μικρότερους της ομάδας, οι οποίοι έχουν να λένε τα καλύτερα για το ήθος του. Ο Αλέξανδρος Γρηγοριάδης, έκανε ίσως την καλύτερη εμφάνισή του όσα χρόνια αγωνίζεται με την ΑΕΚ. Ο Μίχος, κατέβηκε οδικώς στην Πάτρα από την Αλεξανδρούπολη, προκειμένου να ενισχύσει την ομάδα με την εμπειρία του. Ο Αζναουρίδης είχε σταθερή απόδοση και απέναντι σε ισχυρούς αντιπάλους τα κατάφερε περίφημα. Η Παχάκη, έκανε εξαιρετικές εμφανίσεις απέναντι σε ισχυρές αντιπάλους, προσφέροντας πολύτιμους πόντους στην ομάδα. Η Τσεργά, μπορεί να μην πέτυχε νίκη, αλλά το πείσμα της και την αφοσίωσή της στην ομάδα, θα τη ζήλευαν πολλοί. Ο Κελίρης, αν και καταπονημένος από την προσπάθεια που κατέβαλε στα νεανικά, έδωσε τον καλύτερό του εαυτό, πετυχαίνοντας κρίσιμες νίκες, σε δύσκολες στιγμές. Το ίδιο ισχύει και για τον Μιχάλη Γρηγοριάδη, ο οποίος βοήθησε όποτε χρειαζόταν. Ο βενιαμίν της ομάδας, ο Παπακώστας, πήρε μπροστά την κρίσιμη στιγμή και με συνεχόμενες νίκες, συνέβαλε τα μέγιστα στην επιτυχημένη πορεία της ομάδας. Για το τέλος, αφήσαμε τη Λεμάνη. Ότι και να πει κανείς για την Ειρήνη είναι λίγο. Πάλευε με τα θηρία, απέναντι σε WGM, σε Πρωταθλήτριες Ελλάδος και σε σκακίστριες με 1000+ βαθμούς ELO διαφορά από την ίδια. Και η ανταμοιβή της ήρθε στον τελευταίο γύρο, όταν η δική της νίκη ήταν ο ακρογωνιαίος λίθος πάνω στον οποίο στηρίχθηκε η επικράτηση επί του Κορωπίου.
Επίσης, θα θέλαμε να ευχαριστήσουμε και τους Κώστα Σιαπαρίνα, Ζαχαρία Διονυσόπουλο και Κυριάκο Μπαγατέλα, οι οποίοι ήταν διαθέσιμοι ανά πάσα στιγμή για να συμμετέχουν στους αγώνες, δαπανώντας πολύτιμο ελεύθερο χρόνο για την προετοιμασία τους.
Κλείνοντας αυτόν τον απολογισμό, τον οποίο οφείλαμε στους οπαδούς του συλλόγου γενικότερα, αλλά και του τμήματος ειδικότερα, θα θέλαμε να πούμε ότι όσο περνάει από το χέρι μας, θα προσπαθούμε για το καλύτερο για το τμήμα. ΑΕΚάρα για πάντα...!
